CO ZROBIĆ, GDY TWOJE DZIECKO NIE NAWIĄZUJE KONTAKTÓW Z INNYMI PRZEDSZKOLAKAMI?
CO ZROBIĆ, GDY TWOJE DZIECKO NIE NAWIĄZUJE KONTAKTÓW Z INNYMI PRZEDSZKOLAKAMI?
3 MOŻLIWE PRZYPADKI OPISUJE PSYCHOLOG, MARTA ZIELIŃSKA
Każde dziecko rozwija się we własnym tempie i poznaje świat na unikalny sposób. Dlatego jeśli przez pierwsze tygodnie nie będzie chciało chodzić do przedszkola i nie nawiąże tam żadnych relacji, nie wpadaj w panikę. Alarmująca jest dopiero sytuacja, w której po kilku miesiącach dziecko nadal reaguje na przedszkole histerią, wciąż bawi się samotnie albo uwagę zwróci Ci jego wychowawca.
Aby pomóc maluchowi rozwiązać jego kłopoty z nawiązywaniem kontaktów, poobserwuj go przez jakiś czas – zarówno w przedszkolu, jak i podczas zabawy na podwórku czy spotkań rodzinnych. Wysłuchaj również opinii osób, które ocenią sytuację bardziej obiektywnie niż Ty (wychowawczyni, członkowie rodziny).
Dopiero odnalezienie źródła problemu pozwoli Ci podjąć odpowiednie kroki, by poprawić jakość życia społecznego Twojego dziecka. Poniżej podpowiadam, o czym mogą świadczyć konkretne zachowania Twojej pociechy.
-
„ZA KAŻDYM RAZEM, GDY ODBIERAŁAM JĄ Z PRZEDSZKOLA, BAWIŁA SIĘ SAMOTNIE W KĄCIE SALI”
Jak zachowuje się dziecko? Maluch jest cichy, nie inicjuje rozmów lub zabaw, nie odpowiada na pytania, jeśli nie są kierowane bezpośrednio do niego. Często je lub bawi się sam, choć jeśli inne dziecko zaprosi go do zabawy, prawdopodobnie zaangażuje się w aktywność. Dobrze czuje się w obecności opiekuna w przedszkolu, a jeśli nie ma go w pobliżu, może odczuwać niepokój. Nie jest agresywny, przeważa u niego postawa wycofania.
Możliwy powód: problemy adaptacyjne.
Co należy zrobić? W sytuacjach dużych zmian życiowych, (w tym przypadku – pójścia do przedszkola), zarówno u dzieci, jak i dorosłych mogą wystąpić tzw. zaburzenia adaptacyjne. Jest to sytuacja, w której dochodzi do dużych trudności w dostosowaniu się do nowej rzeczywistości, co z kolei prowadzi do stanu napięcia, stresu, niepokoju lub przygnębienia.
Aby pomóc dziecku przezwyciężyć jego problemy adaptacyjne w nowym miejscu, postaraj się wzmacniać je, m.in. poprzez chwalenie za najmniejsze sukcesy.
Zachęcaj je do różnych aktywności, a następnie chwal i nagradzaj.
Bezwarunkowa akceptacja Twojej pociechy pozwoli jej odnaleźć się w nowej sytuacji i zaakceptować nowy stan rzeczy.
-
„WYCHOWAWCZYNI NIE MOGŁA SOBIE Z NIM PORADZIĆ, A RODZICE CIĄGLE SKARŻYLI SIĘ, ŻE PRZESZKADZA ICH DZIECIOM W ZABAWIE I NAUCE”
Jak zachowuje się dziecko? Ma duży problem z koncentracją – nie potrafi skupić się na jednym zajęciu przez dłuższy czas, szybko nudzą je powtarzalne czynności. Jest nadpobudliwe i energiczne. Może zniechęcać do siebie inne dzieci silną potrzebą przewodzenia w grupie, a także nieprzykładaniem się do obecnie wykonywanego zajęcia czy zabawy. Zdarza się, że reaguje agresywnie na uwagi czy niechęć innych do sposobu jego postępowania. Nie czeka na swoją kolej, sprawia wrażenie, jakby nie liczyło się z innymi.
Możliwy powód: błędy wychowawcze, brak konsekwencji w stosowaniu zasad u rodziców lub zupełny brak zasad, brak wspólnego języka u rodziców.
Skrajnym powodem może być również ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, jednak jest to rzadkie i trudne do zdiagnozowania schorzenie (diagnozuje się je u ok. 6% dzieci, częściej u chłopców niż u dziewczynek).
Co należy zrobić? Jeśli niepokoi Cię zachowanie dziecka, a dodatkowo otrzymujesz sygnały od innych osób, wskazujące na to, że maluch nie potrafi przystosować się do zasad panujących w przedszkolu, najlepiej udać się do specjalisty – psychologa dziecięcego.
Psycholog wykluczy ewentualny zespół nadpobudliwości i podpowie, jak poradzić sobie z konkretnymi problemami dziecka i… Twoimi. Bardzo często okazuje się bowiem, że źródłem podobnych zaburzeń u dziecka jest niewłaściwe podejście rodziców, a nawet relacje między nimi samymi.
Psycholog może doradzić konkretne techniki lub zaproponować ciekawe treningi, np. Trening Umiejętności Społecznych dla dziecka lub Trening Umiejętności Rodzicielskich dla Ciebie.
-
„NASZE DZIECKO ŻYŁO WE WŁASNYM ŚWIECIE, DO KTÓREGO NIE MIELIŚMY WSTĘPU”
Jak zachowuje się dziecko? Maluch preferuje samotną zabawę, może się nawet zachowywać tak, jakby nie zauważał innych dzieci w swoim otoczeniu. Nie potrafi odczytywać emocji innych osób, przez co może reagować na ich słowa i zachowania nieadekwatnie do sytuacji – np. łatwo wpadać w gniew albo nie rozumieć, że swoimi słowami lub czynami krzywdzi inne dzieci. Ma także trudności z opisywaniem własnych uczuć. Unika kontaktu wzrokowego i ma problemy z podtrzymywaniem rozmowy. Jest niezdarne, miewa problemy z wykonywaniem manualnych prac czy zabawami, które wymagają zręczności. Obsesyjnie wręcz potrafi skupiać się na jednym zadaniu, zaniedbując przy tym inne obowiązki.
Możliwy powód: Zespół Aspergera, zaliczający się do grupy zaburzeń rozwojowych. Statystycznie dotyka jedną na dwieście osób, częściej chłopców niż dziewczynki.
Co należy zrobić? Zespół Aspergera pozostaje często nierozpoznany przez wiele lat. Rosnąca świadomość oraz edukacja nauczycieli i wychowawców pozwalają jednak coraz wcześniej diagnozować zaburzenie u dzieci, a tym samym podejmować kroki, mające na celu poprawę jakości życia osoby nim dotkniętej oraz jej rodziny.
Jeżeli wychowawca dziecka zgłosi Ci swoje spostrzeżenia dotyczące zachowania dziecka lub zauważysz, że wyraźnie odstaje ono od innych dzieci w grupie, nie wahaj się skonsultować z lekarzem. Dobór odpowiedniej terapii dla dziecka, a także właściwa edukacja rodziców to najważniejsze sposoby radzenia sobie z tym zaburzeniem. Im wcześniej zaczniesz, tym łatwiej Twojemu maluchowi będzie funkcjonować w swoim świecie, który początkowo może wydawać Ci się zupełnie niezrozumiały.
Niezależnie od przyczyny trudności z budowaniem relacji przez dziecko, Twoje zrozumienie oraz cierpliwość to pierwszy – i fundamentalny – krok do przezwyciężenia problemu. Jeśli otworzysz się na pomoc innych – w tym opieki przedszkolnej, a w razie potrzeby specjalisty w osobie psychologa lub psychiatry – pokażesz dziecku, że nigdy nie jest ze swoim problemem samo, a z każdej sytuacji wspólnie odnajdziecie wyjście.
AUTOREM WPISU JEST MARTA ZIELIŃSKA, PSYCHOLOG PRACUJĄCY Z DZIEĆMI I RODZICAMI, ZAŁOŻYCIELKA POMOCY PSYCHOLOGICZNEJ HARMONIA W WARSZAWIE.
- WEBINAR: WYPALENIE ZAWODOWE W PRACY DIETETYKA i zawodach pomocowych - 8 maja, 2022
- E-kurs Zaburzenia odżywiania w pracy dietetyka, lekarza, trenera - 7 marca, 2022
- Dialog motywujący i jeszcze więcej praktycznych narzędzi - 15 lutego, 2022
